காண்டீபத்தில் மெய்ப்பாடுகள் குறித்து நண்பர் இராச. மணிமேகலை அவர்கள் புதுவை வெண்முரசு 75 வது கூடுகையின் சிறப்பு அமர்வில் ஆற்றிய உரையின் எழுத்து வடிவம்
மகாபாரதக் கதையின் மறுஆக்கமாக வெண்முரசு நாவலை எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்கள் படைத்துள்ளார். காவிய மரபின் இலக்கணங்கள் ஒருங்கே அமையப்பெற்ற உரைநடைக் காவியமாக வெண்முரசு திகழ்கிறது. இந்நாவல் 26 தொகுதிகளைக் கொண்டது. வெண்முரசு நாவல் வரிசையில், எட்டாவது தொகுதி காண்டீபம் ஆகும். இந்நாவல் அர்ஜுனனின் வீரசாகசங்களையும், பிறரால் அடைய முடியாத அரிய மகளிரைத் தடைகளைத் தகர்த்து, திருமணம் புரியும் விதங்களையும் பேசுகிறது. காண்டீபத்தின் பெண் ஆளுமைகளாக சுபத்திரை, உலூபி, சித்ராங்கதை ,மாலினிதேவி, சுபகை ஆகியோர் திகழ்கின்றனர். இதில் மாலினிதேவியைத் தவிர பிற பெண்கள் அர்ஜுனனின் மனைவியர் ஆவர். மாலினிதேவி அர்ஜுனனின் செவிலித் தாய் ஆவாள்.
முதலாவதாக மாலினிதேவியின் பாத்திரப்படைப்பு. இந்தப் பாத்திரப்படைப்பில் அர்ஜுனனின் வளர்ப்புத் தாயாகக் காட்டப்படும் மாலினிதேவி அகம் புறம் சார்ந்த உணர்வு நிலைகளால் தலைவன், தலைவி மனோபாவங்களுக்கு உரியவளாக ஆசிரியரால் பல இடங்களில் காட்டப்படுகிறாள். அதாவது மாலினிதேவியானவள் பாத்திரப்படைப்பு என்கிற நிலையில் செவிலித்தாயாகவும், மெய்ப்பாட்டு உணர்வுகள் என்கிற நிலையில் அதற்கு முரணாகத் தொல்காப்பியப் பெருந்திணைக்குரியவளாகவும் படைக்கப்பட்டிருக்கிறாளோ என்னும் ஐயம் எழுகிறது. இத்தகைய அகப்புற உணர்வு நிலைகளை 'மெய்ப்பாடுகள்' என்று தொல்காப்பிய மெய்ப்பாட்டியல் வரையறை செய்கிறது. எனவே தொல்காப்பிய மெய்ப்பாட்டியல் கோட்பாடுகளை அர்ஜுனனின் செவிலித் தாயாகிய மாலினிதேவியிடம் பொருத்திக் காட்டுவதே இக்கட்டுரையின் நோக்கமாக அமைகிறது.
அதனடிப்படையில் 1. மெய்ப்பாடு வரையறை 2. பெருந்திணை வரையறை 3. மாலினிதேவி-பெருந்திணைக் கூறுகள் ஓர் ஒப்பீடு என்ற மூன்று தலைப்புகளில் இக்கட்டுரை அமைகிறது.
1. மெய்ப்பாடு வரையறை
மெய்ப்பாடு என்பது,
'கண்ணினும் செவியினும் திண்ணிதின் உணரும்
உணர்வுடை மாந்தர்க் கல்லது தெரியின்
நன்னயப் பொருள்கோள் என்னருங் குரைத்தே'
என்கிறது தொல்காப்பியம்.
'உய்ப்போன் செய்தது காண்போர்க் கெய்துதல்
மெய்ப்பாடென்ப மெய்யுணர்ந்தோரே'
என்கிறது செயிற்றியம்.
'குறிப்பறிதல்' என்று பொருட்பாலிலும், காமத்துப்பாலிலும் பேசுகிறது திருவள்ளுவம்.
ஒன்பான் சுவை, நவரசம் என்ற சொல்லாக்கங்கள் 'மெய்ப்பாடு' என்ற பொருள் தருவனவே. ஒருவன் தன் மனதில் நினைக்கின்ற ஒன்றைத் தன் ஐவகைப் பொறிகளால் பிறர்க்கு வெளிப்படச் செய்வதே மெய்ப்பாடு ஆகும். உடல்மொழியே மெய்ப்பாடு எனலாம். நாடகம், நாட்டியம், சினிமா போன்றவை மெய்ப்பாட்டினை வெளிப்படுத்தும் சாதனங்கள் ஆகும். 'பாலுணர்வு சார்ந்த உளவியல் சிந்தனைகளே மெய்ப்பாடாகும்' என்பார் தமிழண்ணல். (தொல். பொருள். தொகுதி-3 தமிழண்ணல் உரை. பக்.8,9).
2. பெருந்திணை வரையறை
தொல்காப்பியர் பெருந்திணையை,
'ஏறிய மடல்திறம் இளமை தீர்திறம்
தேறுதல் ஒழிந்த காமத்து மிகுதிறம்
மிக்க காமத்து மிடலொடு தொகை,
செப்பிய நான்கும் பெருந்திணைக் குறிப்பே.' (அகம். நூற்பா-54)
என்று அகத்திணையியலில் குறிப்பிடுகிறார். ஏறிய மடல்திறம் என்பது மடலூர்தல். இது ஆண்களுக்கானது. 'இளமைத் தீர்திறமாவது: இளமை நீங்கிய திறத்தின்கண் நிகழ்வது. அது மூவகைப்படும்: தலைமகன் முதியனாகித் தலைமகள் இளையளாதலும், தலைமகள் முதியளாகித் தலைமகன் இளையனாதலும் இவ்விருவரும் இளமைப் பருவம் நீங்கியவழி அறத்தின்மேல் மனம் நிகழ்தலன்றிக் காமத்தின்மேல் மனம் நிகழ்தலும் என' என்று இளம்பூரணர் உரை செய்துள்ளார். இவற்றில் தலைமகள் முதியவளாகி தலைமகன் இளையனாதலும் என்கிற உரைப்பகுதி மாலினிதேவிக்குப் பொருத்தப்பாடுடையதாகிறது.
தொல்காப்பிய மெய்ப்பாட்டியலில் 27 நூற்பாக்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. இவற்றில் 'இன்பத்தை வெறுத்தல்' என்னும் நூற்பா பெருந்திணைக்குரியது என்கிறார் இளம்பூரணர். இந்நூற்பா 'இன்பத்தை வெறுத்தல் தொடங்கி..... நலத்தக நாடின் கலக்கமும் அதுவே' ஈறாக 20 உட்கூறுகளைக் கொண்டதாக அமைகிறது.
3. மாலினிதேவி-பெருந்திணைக்கூறுகள் ஓர் ஒப்பீடு
மேற்காட்டிய மெய்ப்பாடு மற்றும் பெருந்திணை வரையறைகளின் அடிப்படையில் அர்ஜுனின் வளர்ப்புத் தாயாகிய மாலினிதேவியின் உணர்வு நிலைகள், அவள் எவ்வகையிலெல்லாம் பெருந்திணைக் கூறுகளுக்குள் பொருந்துகிறாள் என்று இக்கட்டுரை ஆராய்கிறது. அதனால் இந்த ஆய்வு மேலும் அ) காவலனும் சுபகையும் பேசுமிடம் ஆ) மாலினிதேவிக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் நிகழும் உரையாடல் இ) மாலினிதேவியின் அகப்புற உணர்வுநிலைகள் என்கின்ற மூன்று தலைப்புகளில் மாலினிதேவியின் மெய்ப்பாடுகளை ஆராய்கின்றது.
அ) காவலனும் சுபகையும் பேசுமிடம் (காண்டீபம்-5)
'மாலினிதேவி இங்கு வந்து எவ்வளவு காலம் ஆகிறது' என்றாள் சுபகை.
'இளைய பாண்டவர் வாரணவதத்திற்குச் சென்ற மறுநாள் அவர் இங்கு வந்ததாகச் சொல்கிறார்கள். அவர்களுக்கு மணம் முடித்து வைப்பதற்குப் பேரரசி ஆணையிட்டதாகவும் அவர் சென்று அரசியை வணங்கி 'பிறிதொரு ஆண்மகன்' தன் உடல் தொட ஒப்பமாட்டேன் என்று சொன்னதாகவும் சொல்கிறார்கள்.'
ஆ) அர்ஜுனன் மாலினி உரையாடல் (காண்டீபம் - 13)
'அமருங்கள் என் அரசே, அவளுடைய நோக்கை தன்னுடலில் உணர்ந்தான். பின்பு நீ வேறு எவரையாவது பெரிதென நினைக்கிறாயா என்றான்.' 'என்ன கேட்டீர்கள்' என்றாள் மாலினி. எனக்கு நிகரென பிறிதெவரும் உண்டா உனக்கு?' என்றான். 'இளவரசே உங்களை அன்றி பிறிதெவரையும் எண்ணாதிருக்க கடமைப்பட்டவள் நான்.' அவன் தலை தூக்கி 'நான் வளர்ந்தால்?' என்றான். அவ்வினாவை அதுவரை அவள் எதிர்கொண்டதில்லை. 'சொல் நான் வளர்ந்தால் நீ என்ன செய்வாய்? வேறொரு குழந்தையை வளர்ப்பாயா?'
மாலினியின் முகம் மாறியது. 'இல்லை வளர்க்கமாட்டேன்' என்றாள். வேறு எவரையாவது? என்று சொன்னபின் அவன் சொல் சிக்கிக்கொண்டு நிறுத்தினான். 'இல்லை இளவரசே', இருவிழிகளும் தொட்டுக்கொண்டபோது அவன் எண்ணிய அனைத்தையும் அவள் பெற்றுக்கொண்டாள். 'இளவரசே! இப்புவியில் நான் வாழும் காலம்வரை எவ்வடிவிலும் பிறிதொரு ஆண்மகன் எனக்கில்லை' என்றாள்.
மேற்குறிப்பிட்டுள்ள இரண்டு காட்சிகளிலும் ஆசிரியரால் எடுத்தாளப்பட்ட 'பிறிதொரு ஆண்மகன்' என்ற சொல்லே மாலினிதேவியைப் பெருந்திணை வரையறைக்குள் நம்மைக் கொண்டு செல்கிறது. இது ஆண்டாளின், 'மானிடர்க்கென்று பேச்சுப்படின் வாழகில்லேன்' என்ற திட்டவட்டமான கூற்றானது மானிடரை நீக்கி இறைவனைக் குறிப்பதுபோல 'பிறிதொரு ஆண்மகன்' என்ற சொல் மற்ற ஆண்களை நீக்கி அர்ஜுனனைத் தெளிவாகக் காட்டுகிறது.
இ) மாலினிதேவியின் அகப்புற உணர்வு நிலைகள் (காண்டீபம்-36)
வாரணவதத்திற்கு அர்ஜுனன் கிளம்பிச் செல்லும்போதும், சென்றபின்பும் அவளிடம் தோன்றுவதாக ஆசிரியர் காட்டும் உணர்வு நிலைகள் காண்டீப வழி இங்கே காட்சிப்படுத்தப்படுகிறது.
காட்சி ஒன்று :
அர்ஜுனன் வாரணாவதம் செல்கின்ற நாளில் 'நெஞ்சைப் பற்றி அவன் செல்வதை நோக்கி நின்றாள். இடைநாழி கடந்து அவன் படி இறங்கும் ஓசையைக் கேட்டதும் ஓடிவந்து கைப்பிடிக் குமிழ்களை பற்றியபடி நின்று நோக்கினாள். அவன் மறைந்ததும் ஓடி சாளரக் கதவைத் திறந்து முற்றத்தில் எட்டி அவனைப் பார்த்தாள். அங்கு நின்ற புரவியில் ஏறி காவல் மாடத்தைக் கடந்து அவன் சென்றபோது விழி எட்டி நுனிக்காலில் நின்று அவனை நோக்கினாள்; கண்கள் மூடி நீள்மூச்சு விட்டு ஏங்கினாள்... அன்று முழுக்க அவள் எழவில்லை. தன் சிற்றறையில் மஞ்சத்தில் குளிர் கண்டவள்போல போர்வையை எடுத்துப் போர்த்திக்கொண்டு படுத்திருந்தாள்.
இளஞ்செவிலி ஒருத்தி அவள் போர்வையை விலக்கி, 'இன்கூழ் அருந்துங்கள் அன்னையே' என்றபோது 'வாய் கசக்கிறதடி வேண்டாம்' என்றாள். பிறிதொரு முறை அவள் கேட்டபோது, 'வேண்டியதில்லை மகளே செல்' என உறுதிபட மறுத்தாள் .....எதையும் இழக்காமல் நெஞ்சு காலத்தில் படிந்திருக்கவேண்டும்'. இவை காண்டீபம் காட்டும் காட்சிகள். இவற்றில் இன்பத்தை வெறுத்தல், துன்பத்துப் புலம்பல், பசலை பாய்தல், பசியிடநிற்றல், உண்டியிற் குறைதல், உடம்பு நனி சுருங்கல் என்கிற மெய்ப்பாடுகள் மாலினிதேவியின் அகப்புற உணர்வு நிலைகளோடு ஒப்பு நோக்கத்தக்கவை.
'அன்னாய் வாழி! வேண்டு அன்னை
நின்மகள் பாலும் உண்ணாள் பழங்கண் கொண்டு
நனி பசந்தனள் என வினவுதி... '(அகம்:48)
என்கிற சங்ககாலப் பாடலோடும்
'தீம்பாலூட்டினும் வேம்பினுங் கைக்கும்
வாராயெனினு மார்வமொடு நோக்கும்'
என்கிற இலக்கண விளக்கப் பாடலோடும் (537)
'பாலும் கசந்ததடி படுக்கை நொந்ததடி
கோலக்குயில் மொழியும் காதில் குத்தலெடுத்ததடி'
என்கிற பாரதியின் பாடலோடும் ஒப்பிட்டுத் தொல்காப்பியப் பெருந்திணை மெய்ப்பாடுகளை இங்கே பொருத்திக் காணலாம்.
காட்சி இரண்டு:
கனவில் அர்ஜுனனுடன் தென்திசைக் காடுகளில் சுற்றி அலைகிறாள் மாலினி. 'உங்களுக்காக குருதியை, அரசை, மண்ணைத் துறந்து வந்திருக்கிறேன் அன்னையே' என அர்ஜுனன் கூற 'நீ வென்றெடுக்கக்கூடிய மண் இங்குள்ளது அரசே' என்கிறாள் மாலினி. 'மண்' என்பது பெண்களுக்கான குறியீடு ஆகும். வென்று எடுக்கக் கூடியவள் காதலிதானே தவிர தாய் அல்லள். இங்குக் கண்துயில் மறுத்தலும், கனவொடு மயங்கலும் ஆகிய மெய்ப்பாடுகளால் மாலினிதேவி அலைக்கழிக்கப்படுகிறாள்.
காட்சி மூன்று :
வாரணாவதம் செல்கிற அன்று காலையில் செவிலியர் மாளிகையில் அர்ஜுனன் மாலினிதேவியிடம் விடைபெற்றுச் செல்ல வரும் நிகழ்வு பெருந்திணை மெய்ப்பாட்டுக் கூறுகளின் உச்சம் என்றே சொல்லலாம்.
'நீராடிய ஈரம் குழலில் சொட்டிக்கொண்டிருந்தது... எப்போதுமென அவள் இருவிழிகள் அவன் இருதோள்களையும் தொட்டுத் தழுவி மீண்டன. இன்று நாங்கள் கிளம்புகிறோம் அன்னையே' நன்று நிகழ்க என்றாள் அவள்.
கைநீட்டி அவன் தோள்களைத் தொட விழைந்தாள். அது முறையா என்று அறியாததால் தன்னை நிறுத்திக் கொண்டாள். அதை உணர்ந்தவன் போல அவள் அருகே வந்து அவளின் வலக்கையைப் பற்றி தன் இரு தோள்களில் வைத்தான்... 'எங்கிருந்தாலும் உன் இக்கைகளை எண்ணிக் கொண்டிருப்பேன்'. அவள் கைகள் அவன் தோளைத் தொட்டதும் உடல் மெல்ல நெகிழ்ந்தது. தோளில் இருந்த பெருநரம்பு புடைத்து இழிந்த இறுகிய புயங்களை வருடி வந்தது அவள் வலக்கை. இன்னொரு கையால் அவன் விரிதோளைத் தொட்டு வருடினாள்.
இந்தக் காட்சிப் புலத்தில் எதிர்பெய்து பரிதல் (தலைவன் உருவம் கண்டு வருந்துதல்), அவன் தன்னைவிட்டுப் பிரிவானோ என ஐயம் செய்தல், கலக்கம் போன்ற மெய்ப்பாடுகள் அவளிடத்தே தோன்றுவதைக் காண்கிறோம்.
காட்சி நான்கு :
'சில தருணங்களில் உன்னை இளமகவென்று எண்ணுவேன், சில தருணங்களில் கைதொட அஞ்சும் காளை என்றே உணர்கிறேன். அவன் முகத்தில் எழுந்த புன்னகையைக் கண்டு அவள் உள்ளத்தில் ஒரு குளிர் பரவியது. 'என்ன எண்ணுகிறீர்கள்?' 'உன் புன்னகை' இப்புவியில் இதற்கு இணையாக அழகிய புன்னகை கொண்ட ஆண்மகன் இருப்பான் என நான் எண்ணவில்லை' இது காண்டீபம்.
இதற்கு இணையாகக் கம்பராமாயணத்தில் இராமனின் உருவெளித் தோற்றத்தைக் கண்டு சீதை நினைத்து உருகும் காட்சி.
'இந்திரநீல மொத்து இருண்ட குஞ்சியும்
சந்திரவதனமும் தாழ்ந்த கைகளும்
சுந்தர மணிவரைத் தோளுமே: அல
முந்தி என்னுயிரை அம்முறுவல் உண்டதே'
உன் கருநிற கூந்தலும், சந்திர முகமும், தொடை வரை நீண்ட கைகளும், மலைபோன்று எழுந்தமைந்த தோள்களும் மட்டுமன்றி இவைகளுக்கெல்லாம் முந்தி என் உயிரை உன் புன்னகை உண்டுவிட்டதே என்று சீதையைப் போலவே மாலினிதேவி உருகும் காட்சி காட்டப்படுகிறது. மேலும் 'கன்றும் உண்ணாது கலத்தினும் படாது' என்ற குறுந்தொகைப் பாடலில் தலைவியின் அகம் அழிந்த, மனம் கலங்கிய நிலை மாலினிதேவியின் நிலைக்கு சற்றும் குறைந்ததன்று. 'ஒப்புவழி உவத்தல் (ஒப்பிட்டுப் பார்த்து மகிழ்தல்), எம்மெய்யாயினும் ஒப்புமைக் கோடல் (தலைவன் உறுப்புகளோடு ஒத்தவை எவை கண்டாலும் அதை உணர்ந்து சொல்லல்) என்கிற மெய்ப்பாடுகளைத் தன்னகத்தே கொண்டவளாகிறாள் மாலினிதேவி.
மாலினிதேவியைப் பெருந்திணைக் கூறுகளுள் பொருத்தியதுபோலவே சுபகையைக் கைக்கிளைக்கு உரியவளாகவும், சுபத்திரையை அன்பின் ஐந்திணைக்கு உரியவளாகவும் பொருத்திக் காட்டும் ஆய்வுகளுக்கு வெண்முரசு வழி அமைக்கிறது எனலாம்.
இலக்கியம் என்பது வாசிப்பவனின் கருத்து விவரிப்புகளை, சிந்தனைகளைத் தூண்டுவது; படைப்பாளி யோசித்திருக்காத கோணத்தில் அவரவர் வாழ்க்கை முறைகளோடும், ரசனைகளோடும் படைப்பில் பொருத்திப் பார்த்து இன்புற்று மகிழ்வது. ஒரு சிறந்த படைப்பாளனின் இலக்கியத்தை 'திண்ணிதின் உணரும் உணர்வுடைய' வாசகனால் மட்டுமே அனுபவித்து, இன்புற்று, மகிழமுடியும். அந்தக் கோணத்தில் தொல்காப்பியம் மெய்ப்பாடுகளை இன்றைய உரைநடைக் காவியமாம் வெண்முரசில் பொருத்திப்பார்க்க இடமளிக்கிறது. எந்நாட்டவர்க்கும், எக்காலத்தவர்க்கும் பொதுவான இம்மெய்ப்பாடுகள், காதலாகி, கசிந்து, கற்பாகி வாழ்க்கையை சிறப்புடையதாக்குகிறது.